Walka szósta.

   Dni mijały bardzo szybko. Od sytuacji w parku nie mogła sobie z tym poradzić. Nie mogła dopuścić do siebie myśli,  że Nicolas coś do niej czuje. Jej też na nim zależało, ale nie była pewna, czy potrafiliby znów stworzyć szczęśliwy związek. A co z Maksem? Ani dobrze, ani źle. Jego stan był wciąż taki sam. Przyjmował leki na uśmierzenie bólu, chociaż z każdym dniem czuł się gorzej.

   Pogubiła się we wszystkim. W uczuciach do Nicolasa, w zdrowiu jej syna.  Z jednej strony chciała  cofnąć czas, wtedy nie poznałaby Nicolasa i wszystko byłoby inaczej,  ale z drugiej strony nie miałaby Maksa, który był całym jej światem. Jednak w każdej chwili mogła go stracić.

Kolejny dzień taki sam. Szara, nudna i ponura rzeczywistość. Jednak wieczorem, gdy mały już spał ktoś dobijał się do drzwi. Nikogo się nie spodziewała i nie miała pojęcia, kto to może być. Po otworzeniu w drzwiach zobaczyła Andrzeja. Zdziwiła się jego wizytą. Ich relacje nie uległy żadnej zmianie i na szczęście, mogła na niego liczyć. Myślała, że przyszedł tu tylko na chwilową pogawędkę, jednak po kilku minutach znów poruszył niewygodny temat.

- I jaka decyzja?

-Jaka decyzja ?-pytała kompletnie zszokowana.

-Czy mówisz Nicolasowi o Maksie ?

-Nie. Nie chcę mieszać w jego życiu. Jest okej. – odpowiedziała, po czym spuściła głowę.

-Nie jest okej. A poza tym nie powinnaś mówić,  że nie chcesz mieszać w jego życiu, bo to Maks jest najważniejszy i powinnaś zrobić to dla niego.

-Nie potrafię.

-Słuchaj, jego stan może się w każdej chwili pogorszyć. Naprawdę nie chcesz, żeby poznał swojego ojca?

-Proszę Cię nie mów tak. Maks nie może umrzeć.

-Wiem, ale i tak powinien wiedzieć, że ma ojca.

-Nie rozumiesz, że za każdym razem, gdy na niego patrzę przypominam sobie dawne czasy, jak byliśmy szczęśliwi? To jest cholernie trudne.

-Nic nie jest łatwe.-powiedział, po czym przytulił ją do siebie niczym małą dziewczynkę.-ale trzeba spróbować. Obiecujesz?

-Postaram się.

Ta rozmowa dała jej dużo do myślenia. Otworzyła jej oczy. Postanowiła w najbliższym czasie powiedzieć Nicolasowi prawdę. Prawdę, której się ogromnie bała. Prawdę, która mogła zmienić wszystko. Prawdę, która mogła zmienić wszystko na dobre albo kompletnie zrujnować wszystko, co do tej pory udało się jej poukładać. To była prawda, którą on już dawno powinien poznać. Zbyt długo to ukrywała...

_________________________________

No i jestem z szóstką. Na jej temat się nie wypowiadam...

I wreszcie rozpoczął się tak długo wyczekiwany przeze mnie sezon reprezentacyjny! I wygrana! Oby tak dalej. #GoPoland 

Do następnego. Miłego weekendu

Pozdrawiam Karolina :*