Walka trzecia.

  Pierwszy października - to ten dzień. Dzień przyjazdu Nicolasa. Wiedziała o tym dzięki Andrzejowi. Musiała porozmawiać z Nico, jednak potrzebowała czasu.

-Widziałem go- mówił do niej Andrzej.
-I co?
-Chwilę pogadaliśmy, pytał, czy dalej tu mieszkasz.
-Nie mów, że mu powiedziałeś...
-A co miałem zrobić?
-No i co teraz?
-Len, spotkaj się z nim, proszę.
-To jest trudne.
-Zrób to dla dobra Maksa.
-Postaram się- powiedziała, po czym wtuliła się w jego umięśnione ciało.
Po tej rozmowie wiedziała, że nie ma już odwrotu. Musiała się z nim spotkać, bo inaczej Andrzej nie dałby jej spokoju. Myślała nad tym, co może powiedzieć, nie wiedziała jak zareaguje, ale musiała...
Któregoś dnia poszła z Maksem i Andrzejem na spacer. Zawsze poprawiało jej to nastrój. Tak też było tym razem. Cała trójka bawiła się doskonale, jednak gdy zobaczyła, że podchodzi do nich Nicolas, jej mina zrzedła.
-Cześć jak się czujesz?
-W porządku, dziękuje.
-Nie wiedziałem, że masz takie duże dziecko.
-Kochanie idź się tam pobawić - zwróciła się do synka i wskazała na pobliski plac zabaw.
-To ja z nim pójdę.-powiedział Andrzej zostawiając ich samych.
-To Twoje dziecko?
-Tak.
-I Andrzeja ?
-Tak-nie wiedziała, dlaczego tak postąpiła. Okłamała go. Może zrobiła to pod wpływem chwili? Może zrobiła to ze zdenerwowania? To ją bolało, ale nie wiedziała, co ma z tym zrobić.
-Gratuluje, Lena ?
-Muszę już iść, przepraszam.
-Ale...-nie zdążył już nic więcej powiedzieć, bo pobiegła do Andrzeja- ale...ja Cię kocham- powiedział szeptem.

-I co ? -zapytał Andrzej.
-Okłamałam go- powiedziała i schowała twarz w dłoniach.
-Dlaczego to zrobiłaś?
-Nie wiem, nie wiem Andrzej.
-Ale już nie płacz, żeby Maks nie widział- powiedział, po czym troskliwie objął ją ramieniem.
-Powiedziałam mu, że to Twoje dziecko...
-Jak to odkręcisz?
-Nie odkręcę...
-Musisz, Maks musi poznać ojca.
-Nie, ja już nie chce go widzieć.

     "Wszyscy ludzie kłamią kiedy się boją"

Dni pędziły jak oszalałe. Każdy był zabiegany i żył w pośpiechu. Lena miała mętlik w głowie. na dodatek Maks w ostatnim czasie nie najlepiej się czuł, więc musiała iść z nim do lekarza. Ten zaś kazał zrobić im jakieś badania. Po kilku dniach poszła odebrać wyniki i na konsultacje z lekarzem.

-Nie będę owijał w bawełnę. Pani syn jest poważnie chory. Ma białaczkę.

-Co ?! To niemożliwe!-krzyknęła, po czym jak najszybciej wybiegła z gabinetu...

______________________________________

No i w tym rozdziale zaczyna się dziać. 

Jejku, jestem tak dumna ze Skry. Jeszcze jedno zwycięstwo i Mistrzostwo wraca z powrotem do Bełchatowa. #GoSkra

Do piątku

Pozdrawiam Karolina :*